Σάββατο, Μαρτίου 31, 2007

Αυταπάτη

- Όλο μου φωνάζει γιατρέ. Με καταπιέζει. Μου υποδεικνύει συνέχεια τι να κάνω, πως να μιλήσω, πως να φερθώ.
- Σαφέστατη εικόνα.
- Ναι, αλλά δεν ήταν έτσι. Έχει αλλάξει πάρα πολύ. Προς το χειρότερο.
- Μήπως ήταν πάντα έτσι αλλά δεν το είχατε εντοπίσει;
- Τι εννοείτε;
- Όταν ξεκινάει μια σχέση, συνήθως ο έρωτάς μας για τον άλλον είναι αυτός που μας εμποδίζει να εντοπίσουμε τα ελαττώματά του. Μπορεί πάντα να ήταν έτσι, αλλά εσείς να μην το προσέχατε ή ακόμα χειρότερα, να το προσέχατε αλλά να το ανεχόσασταν κιόλας.
- Μάλλον...τι να πω;
- Σε μένα τίποτα. Στον εαυτό σας να πείτε.
- Δίκιο έχετε.. Το έβλεπα.. Και το ανεχόμουν.. και δε μιλούσα..και δεν το αντιμετώπιζα..
Και τώρα απλώς με εκνευρίζει κι όλο καυγαδίζουμε. Κι ο έρωτας έχει χαθεί και μένουν μόνο τα πικρά λόγια.
- Ποτέ δεν είναι αργά. Αν εσείς το επιθυμείτε κάτι μπορεί να αλλάξει.
- Να αλλάξει;...ναι .. να αλλάξει μορφή η αυταπάτη μου... σωστά;
-... Θα σας δω και αύριο... αν ακόμα το θέλετε...καληνύχτα

Ελεύθερος χρόνος

- Γιατρέ λείψατε πάρα πολύ. Ανησυχήσαμε.
- Καλοσύνη σας, αλλά έπρεπε να απομακρυνθώ για λίγο. Είχα πολλές εκρεμμότητες να τακτοποιήσω.
- Και τις τακτοποιήσατε;
- Μπα... Απλώς είχα την ψευδαίσθηση ότι θα χρησιμοποιήσω τον ελεύθερο χρόνο μου σωστά.
- Αλλά;
- Αλλά ο ελέυθερος χρόνος είναι για ξόδεμα. Γι αυτό τον λένε και "ελεύθερο". Αλλοιώς θα τον έλεγαν "διακοπές", "σεμινάριο", "σινεμά", "ψώνια" ή κάτι παρόμοιο...
- Κι έτσι απλώς ξοδέψατε το χρόνο σας;
- Θα έλεγα ότι τον αντάλλαξα. Κάτι κέρδισα κι εγώ. θα τον είχα ξοδέψει αν πραγματικά δεν έκανα τίποτα.
- Θέλετε να μου πείτε;
- Να σας πω;; Τόση ώρα νομίζω πως ξεχαστήκαμε κι οι δύο. Εδώ είμαστε για να κάνω εγώ τις ερωτήσεις, και να μου λέτε εσείς. Σωστά;
- Σωστά...
- Πείτε μου λοιπόν...
- Χμμ.. όχι σήμερα... δεν αισθάνομαι καλά.. Θα σας δω αύριο.
- Όπως νομίζετε.. καλό βράδυ