Ακόμα ψάχνω

- Γιατρέ άργησες πάλι..Και νόμιζα πως με εγκατέλειψες..
Πως μπορείς και γίνεσαι τόσο σληρός;
- Υπερβολές..Ορίστε, εδώ είμαι. Τι έλεγες;
- Να..Κάθε μέρα που περνάει βυθίζομαι σε μια απίστευτη δίνη. Θα έχεις βαρεθεί να ακούς ότι κανένας πια δεν ξέρει τι του γίνεται, αλλά αυτό ακριβώς μου συμβαίνει και μένα. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Τι να την κάνω αυτήν τη ζωή όταν το μόνο που καταφέρνω είναι να την αφήνω να πηγαίνει χαμένη;
- Ελπίζεις μάλλον.. Ελπίζεις ότι κάτι θα αλλάξει..
- Ναι..Όχι..
- Και ναί και όχι;
- Ωχ..Πάλι με μπέρδεψες..
- Μπά... Εγώ απλώς κάθομαι απέναντί σου και σε ακούω.. Δεν μπορώ να εξασκήσω τέτοια δύναμη πάνω σου.
- Λοιπόν άκου..
Κάθε μέρα ξυπνάω. Μένω για λίγο στο κρεββάτι, παίρνω μια βαθειά ανάσα και υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι σήμερα κάτι θα αλλάξει. Δεν θα είμαι πια γκρινιάρης ή απαισιόδοξος. Θα κοιτάξω να κάνω κάτι καλό για τους άλλους. Κάτι να με κάνει λίγο καλύτερο άνθρωπο..
- ...
- ...και φυσικά, με την πρώτη αναποδιά της ημέρας αρχίζω πάλι να απογοητεύομαι. Καταριέμαι την τύχη μου. Παραιτούμαι.. ξανακυλάω.. όλο και χαμηλότερα..
- Και φυσικά κάθε μέρα, εκπλήσσεσαι που υπάρχει ακόμα πιο χαμηλά να πέσεις... Ακόμα πιο χαμηλά να κυλιστεις... Μα πού βρίσκεται επιτέλους ο πάτος του βαρελιού;...
- Δεν ξέρω πια γιατρέ.. Ακόμα ψάχνω.. Πάντα θα υπάρχουν και χειρότερα..
- Πάντα.. Γι αυτό λοπόν, τώρα είσαι ακόμα σε λίγο καλύτερη κατάσταση από αυτήν που νομίζεις.. Προλαβαίνεις ακόμα.. Τι λές;
- Χμμμ.. Ακόμα ψάχνω.. Άσε με να ψάξω λίγο ακόμα.. Τι λές κι εσύ;
- ... θα σε περιμένω όταν μάθεις τι έγινε.. Θα ανυπομονώ να σε ακούσω..