Όλοι με αποφεύγουν

- Ανθρωποδιώχτης έχω καταντήσει γιατρέ. Όλοι με αποφεύγουν.
- Όλοι; Δεν έχετε καμιά παρέα πια;
- Μπα.. Όχι πραγματική παρέα. Κι όλοι αυτοί που με συναναστρέφονται το κάνουν από συμφέρον. Είναι ζωή αυτή;
- Δεν ξέρω.. Είναι;
- Βέβαια φταίω κι εγώ. Σκέτη άρνηση είμαι. Ό,τι κι αν μου πουν, όλο το αντίθετο τους λέω. Σκέτη κόντρα και χολή.
- Έτσι που μου τα λέτε, ούτε εσείς ο ίδιος δεν θα σας θέλατε για παρέα.. Πως να σας θέλουν οι άλλοι λοιπόν;
- Ναι..αλλά είμαι ειλικρινής. Δεν μπορώ να βλέπω κάτι άσχημο και να λέω ότι είναι όμορφο μόνο για να ευχαριστήσω τους γύρω μου. Δεν θα ήταν άτιμο αυτό;
- Και άτιμο κα ανόητο.
- Οπότε;
- Οπότε θα πρέπει να βρείτε αλλο τρόπο να πείτε αυτά που σκέφτεστε.
- Μήπως καλύτερα να το βουλώνω;
- Για αρχή δεν θα ήταν και άσχημη ιδέα. Μέχρι να μάθετε να διαχειρίζεστε τον αυθορμητισμό σας δηλαδή και να μην "πετάτε" έτσι εύκολα όλη αυτή τη "χολή" που αναφέρατε.
- Ευχαριστώ γιατρέ. Φεύγω.
- Βιάζεστε;
- Ναι. Πάω να αγοράσω ένα φίμωτρο. Τι χρώμα λέτε να μου πηγαίνει;