Κίνηση ή ηρεμία;

- Γιατρέ, ντροπή μου κι αίσχος μου!
- Βλέπω το ρίξαμε στην αυτοκριτική ε;
- Τι να πω;..Ούτε τον εαυτό μου δεν μπορώ να ανεχτώ πια.
Μια ζωή πίστευα ότι μου φταίνε οι άλλοι, αλλά τα προβλήματα τελικά ο καθένας τα κουβαλάει μέσα του.
- Ενδιαφέρουσα θεωρία. Μήπως θα μου πείτε τώρα πως καταλήξατε σ' αυτήν;
- Χιλιάδες τρόποι. Χιλιάδες παραδείγματα και περιστάσεις. Όλα λάθος...
- Αν μαθαίνεις από το λάθος, δεν μπορεί να είναι τόσο κακό τελικά...
- Ναι..."αν" μαθαίνεις και δε γίνεσαι δούλος του από τις χιλιάδες φορές που το ξανακάνεις.
- Μόνο που σ' αυτή την περίπτωση δε λέγεται πια λάθος, αλλά μάλλον κακή συνήθεια.
- Σωστά! Αυτή τη λέξη έψαχνα για να περιγράψω τη διαρκή μου ανεπάρκεια να φερθώ σωστά.
- Ξέρετε...αυτό που εσείς αποκαλείτε λάθος, έχει πάντα δύο ή και περισσότερες όψεις. Μήπως το κοιτάζετε από την μεριά που απλώς "δείχνει" για λάθος;
- Εδώ μπαίνετε εσείς στην εικόνα. Εγώ άκρη δεν έβγαλα πάντως.
- Για βάλτε με λοιπόν στην εικόνα.
- Τελικά είμαι δειλός. Δεν ανέχομαι να γίνονται στη ζωή μου πράγματα θαρραλέα. Δεν τα καταλαβαίνω. Προτιμώ την ακινησία και την ασφάλεια της λάσπης από το τρέξιμο και τον καθαρό αέρα. Κι έτσι, όταν βλέπω γύρω μου τους άλλους να προοδεύουν, κάτι με πιάνει και θέλω να τους φρενάρω. Να τους φέρω στους ρυθμούς μου. Να τους ακινητοποιήσω για να μπορέσω κι εγώ να τους φτάσω. Τους θέλω όλους στην ίδια γραμμή. Κανείς να μην ξεφεύγει. Κανείς να μην ξεχωρίζει...
- Για βοηθήστε με λίγο...Μιλάτε για επαγγελματικά ζητήματα;
- Για τα πάντα..Επαγγελματικά, προσωπικά, συναισθηματικά, για όλη μου τη ζωή.
- Όταν λέτε "πράγματα θαραλλέα" τι εννοείτε;
- Ο,τιδήποτε δε θα τολμούσα να σκεφτώ ή να κάνω εγώ.
- Και όταν λέτε "πρόοδο";
- Ο,τιδήποτε μη προβλεπόμενο κάνει κάποιος άλλος.
- Μα σοβαρά πιστεύετε ότι μπορείτε να "σκεφτείτε", να "τολμήσετε" και να "προβλέψετε" όσα μπορούν να κάνουν οι άλλοι γύρω σας; Μήπως υπερβάλετε λιγάκι;
- Πολύ υπερβάλλω. Και δε λέω τι μπορώ να κάνω. Αλλά τι θα ήθελα να κάνω. Να μην πέφτω θύμα εκπλήξεων. Όλοι πάνε μπροστά συγκεντρωμένοι στη ζωή τους κι εγώ αγκομαχώ να τους φτάσω.
- Μα αυτοί πάνε σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Πώς είναι δυνατόν να τους φτάσετε ποτέ;
- ...ναι, μα...
- Μήπως αν συγκεντρωνόσασταν κι εσείς στη ζωή σας τα πράγματα θα γίνονταν λίγο πιο απλά;
- Δηλαδή;
- Δηλαδή να τραβήξετε κι εσείς το δρόμο σας ήρεμα και απλά.
- Μα τι λέτε; Και οι άλλοι; Άλλωστε εγώ λατρεύω την ηρεμία και την ασφάλεια. Που να τραβάω δρόμους τώρα; Για τέτοια είμαστε;
- Νομίζω πάντως ότι από το να προσπαθείτε να φρενάρετε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, εσείς ειδικά που αρέσκεστε στην ηρεμία, θα βρείτε πολύ πιο ξεκούραστο το να αρχίσετε να βαδίζετε κι εσείς μαζί του. Μπορεί για αρχή να σας φανεί περίεργο να επιδιώξετε την ηρεμία μπαίνοντας σε κίνηση, αλλά μακροπρόθεσμα θα το βρείτε πιο εύκολο.
- Να ηρεμήσω ενώ στην ουσία κινούμαι; Εγώ;
- Δεν βλέπω άλλον απέναντί μου.
- Να ηρεμήσω...Να ξεκινήσω...Να ξεκινήσω για να ηρεμήσω...
- Καλό ταξίδι αγαπητέ μου.

Μεταβατική δυστυχία

- Γιατρέ είμαι δυστυχισμένος.
- Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή και τελεσίδικη δήλωση. Πείτε μου.
- Να...αυτό που με ανησυχεί, είναι ότι κατά βάθος θα είχα κάθε λόγο να είμαι μια χαρά...σχεδόν ευτυχισμένος θα μπορούσα να πω, αν δηλαδή υπήρχε ευτυχία ώστε να την έχω. Εγώ όμως, τρώγομαι με τα ρούχα μου. Δεν έχω ησυχία.
- Μήπως μπορείτε να γίνετε πιο σαφής;
- Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αντί να κοιτάζω τα καλά που έχω στη ζωή μου, έχω μια εμμονή με τα καλά που έχουν οι άλλοι. Με τρώει η ζήλια. Δεν μπορώ να ησυχάσω όταν κάποιος άλλος πετυχαίνει κάτι. Τρελλαίνομαι...
- Θα σας φανεί περίεργο, αλλά πολλοί άνθρωποι περνάνε την ώρα τους με αυτόν τον τρόπο.
- Αλήθεια γιατρέ; Δηλαδή έχω ελπίδες;
- Δεν είπα αυτό. Είπα ότι το πρόβλημά σας δεν είναι κάτι πρωτότυπο.
- Α...ναι...και τι τους λέτε για να τους βοηθήσετε;
- Εξαρτάται.
- Θέλετε να μου πείτε;
- Να σας πω, αν και εδώ που είμαστε μάλλον εσείς θα έπρεπε να μου λέτε. Λοιπόν, ακόμα και ένα τόσο απλό πρόβλημα σαν το δικό σας έχει πολλές μορφές. Τί είναι αυτό που για παράδειγμα σας ενοχλεί στις επιτυχίες των άλλων; Τα λεφτά; Τα σπίτια; Τα αυτοκίνητα; Η ύλη με λίγα λόγια; Ή μήπως το ότι έχουν όμορφες γυναίκες, έξυπνα παιδιά και οικογενειακή επιτυχία; Μήπως πάλι σας ενοχλεί και μόνο ότι μπορούν να γελάνε ενώ εσείς απλώς κλαίτε τη μοίρα σας;
- Δεν τα είχα σκεφτεί όλα αυτά...
- Μα αν τα είχατε, το πιθανότερο θα ήταν να έχετε περιορίσει το πρόβλημά σας και δεν θα ερχόσασταν εδώ κάνοντας βαρύγδουπες δηλώσεις του στυλ "Είμαι δυστυχισμένος"
- Μα είμαι...
- Αλήθεια;...
- Ναι σας λέω..
- Είστε άρρωστος σωματικά;
- Όχι.
- Είστε αρτιμελής;
- ...ναι...
- Τα λεφτά που κερδίζετε σας φτάνουν για να ζήσετε;
- Και με το παραπάνω.
- Να διασκεδάσετε;
- Σαφώς!
- Να κάνετε και τη "φιγούρα" σας;
- Καμμιά φορά το κάνω κι αυτό. Προς θεού όμως, όχι ότι...
- Σας αρέσει η δουλειά σας;
- Α...ναι..σ' αυτό δεν έχω κανένα παράπονο.
- Από σεξ πως πάτε;
- Γαμ...και δέρνω γιατρέ....με το συμπάθειο κιόλας..
- Τη γυναίκα σας μόνο ή και άλλες "τυχερές";
- Ε...όλο και κάποια βρίσκει τη χαρά μαζί μου...
- Τα παιδιά σας τα δέρνετε;
- Ποτέ..κι ας με εκνευρίζουν συνέχεια...
- Τα βλέπετε αρκετά;
- ...όχι μάλλον...δουλειές βλέπετε...
- Ναι, βλέπω...και ξενοπηδήματα...
- Μα...
- Πιστεύετε στο Θεό;
- Φυσικά! Τι ερώτηση είναι αυτή; Αν δεν πιστεύαμε που θα πήγαινε ο κόσμος;...
- Έλα ντε...
Λοιπόν να κάνουμε μια σύνοψη..
Είστε δυστυχισμένος γιατί ενώ είστε υγιής σωματικά, άνετος οικονομικά, υπερδραστήριος σεξουαλικά, θεοσεβούμενος αλλά μάλλον κακός πατέρας, δεν βρίσκετε καμμιά γοητεία στη ζωή σας και σας αρέσει να παρατηρείτε τη ζωή των άλλων.
Φαίνεται μάλιστα ότι οι επιτυχίες τους σας ενοχλούν τόσο πολύ που δε βρίσκετε ησυχία...
- Ακριβώς...
- Να αντιστρέψουμε λίγο το ερώτημα...Μήπως όταν οι άλλοι χτυπηθούν από κάτι κακό εσείς το διασκεδάζετε;
-...νομίζω...βλέπετε... ντρέπομαι που το λέω αλλά έτσι είναι.. Δεν διασκεδάζω απλώς γιατρέ...τρελλαίνομαι..πορώνομαι.. γουστάρω.. μου φτιάχνει η μέρα..
- Έχετε παραδείγματα;
- Να...προχθές έχασε τη δουλειά του ένας γείτονας..Είχε καλή δουλειά και έβγαζε πολλά λεφτά..Είχε αρχίσει και μου την έσπαγε ο ξερο-όλας...Καλά να τα πάθει λοιπόν...
- Άλλο;
- Ο φίλος μου ο Γ...τι φίλος δηλαδή ο βλαμμένος... έσπασε το πόδι του στο σκι.. Ποιός του είπε να παει για σκι ο νεόπλουτος; Αγόρασε βλέπετε το τζιπ την προηγούμενη βδομάδα και έπρεπε να πάει να κάνει τη φιγούρα του... Δεν του άξιζε λοιπόν λίγη γκαντεμιά;
- Και;
- Και η φιλενάδα της γυναίκας μου η Σ... Ωραίο και ζουμερό γκομενάκι αλλά εμένα δε μου "κάθισε" ποτέ.. Της βρήκανε καρκίνο στο στήθος.. Την πήρε από κάτω τώρα γιατί φοβάται ότι θα χάσει τα βυζάκια της...Εμ...αφού δεν με άφησε ούτε να της τα πιάσω λιγάκι, ας της τα πιάσει τώρα ο γιατρός που θα της τα κόψει...
- Κάτι άλλο;
- Τι άλλο γιατρέ;
Τόσα σου είπα.
Πες κι εσύ κάτι...
- Ο χρόνος σου τελείωσε. Την επόμενη φορά.
- Μα τι λές τώρα; Με διώχνεις πάνω στο "έτοιμο";
- Όχι. Σε διώχνω πάνω στο εικοσάλεπτο. Ελπίζω να σε ξαναδώ
- Λοιπόν γιατρέ ξέρεις τι λέω; Κι εσύ ψιλομαλάκας μου φαίνεσαι.. Ζηλεύεις αυτά που έχω και κομπλάρεις. Γι αυτό τώρα δε θέλεις να μου δώσεις λύση και θέλεις να μου φας τα λεφτά με επιπλέον επισκέψεις.
- Μα αγαπητέ μου,...τι να ζηλέψω απο αυτά που έχεις; Εσύ δεν ξέρεις ότι τα έχεις. Ή μάλλον για να ακριβολογώ, έχεις κάτι... Έχεις μια άρρωστη ψυχή και ένα διεστραμμένο μυαλό.
- Τι λες τώρα; Εσύ δεν είπες ότι ένα σωρό κόσμος έχει το ίδιο πρόβλημα;
- Και;
- Όλοι αυτοί είναι διεστραμμένοι και άρρωστοι;
- Γιατί ρωτάς; Ο κόσμος γύρω σου, σου φαίνεται υγιής;
Ποτέ δεν ξέρεις τι κουβαλάει ο καθένας μέσα του.
Ποιός είναι ο καθωσπρέπει κύριος που συνάντησες τυχαία και ενώ τον θαυμάζεις, αυτός το βράδυ δέρνει τη γυναίκα του και κακοποιεί τα παιδιά του;
Ποιός είναι ο νεαρός με τη μερσεντές που ο μπαμπάς του είναι σωματέμπορος;
Ποιά είναι η σούπερ γυναικάρα δίπλα στον εύπορο μεσήλικα και ποιά πραγματική της αγάπη έθαψε για να απολαύσει την οικονομική σιγουριά;
- Εντάξει...ο καθένας έχει τα δικά του..
- Κι εσύ έχεις..Ένα σωρό πράγματα..Αλλά επιλέγεις το μόνο που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ δικό σου...Την ευτυχία των άλλων..
- ...
- Ελπίζω να σε ξαναδώ..

Διαδικτυακές Δημοσκοπήσεις

- Γιατρέ μου το ξέρετε ότι είμαι σε μια διαρκή διαμάχη με όλους και με όλα.
- Φυσικά. Γι αυτό έρχεστε εδώ. Πείτε τα!
- Γιατρέ μ' αρέσεις. Όπως καταλαβαίνεις πάλι κάτι με εκνεύρισε..
- Είμαι όλος αυτιά.
- Χαζεύω στο ίντερνετ...ώρες ατελείωτες..δεν ξέρω αν ψάχνω κάτι συγκεκριμένο..πιστεύω όμως ότι άμα το βρώ θα το καταλάβω..
- Λοιπόν;
- Λοιπόν, μου τη δίνουν αυτές οι δημοσκοπήσεις που βάζουν στο πλάι όλα τα ειδησεογραφικά και ενημερωτικά site.. Τι πιστεύετε για το ένα, τι πιστεύετε για το άλλο;
- Δεν είσαι υποχρεωμένος να απαντήσεις όμως.
- Ίσα ίσα! Πρέπει να απαντήσω! Να τους δείξω ότι υπάρχω! Ότι η γνώμη μου έχει δύναμη!
- Κι εγώ που νόμιζα ότι οι απαντήσεις είναι ανώνυμες και "χωρίς καμμιά επιστημονική σημασία" όπως λένε όλοι.
- Ναι, δε λέω, αλλά και μόνο που ψηφίζεις αισθάνεσαι μια δύναμη.
- Και λοιπόν; Αφού το να απαντάς σε μια τέτοια δημοσκόπηση σε κάνει να αισθάνεσαι δυνατός, τι είναι αυτό που σου τη δίνει;
- Οι επιλογές που προσφέρουν προς απάντηση. π.χ σε ρωτάνε για κάτι που έχει 2 πιθανές απαντήσεις..
Ποιός πιστεύετε ότι ευθύνεται για τα τρία κακά της μοίρας μας;
α) ο Α
β) ο Β
γ) Κανείς
δ) Και οι δύο
ε) Δεν γνωρίζω δεν απαντώ
Πάντα οι ίδιες επιλογές..
- Δεν σε καλύπτουν;
- Όχι. Θα ήθελα και μία έκτη που να λέει:
στ) Δε με νοιάζει ή Στ' αρχ... μου ή Να πάνε να γαμ... και οι δύο ή κάτι τέτοιο.
- Μα αυτό δεν θα έδειχνε την έλλειψη ενδιαφέροντος από μέρους σου;
- Ακριβώς. Δεν είναι όλα τα πράγματα στη ζωή άξια λόγου, αλλά η ηδονή του να μπορείς να τα εκμηδενίσεις κι άλλο, είναι ανυπέρβλητη.
- Κατάλαβα. Θέλεις να υπάρχει διαθέσιμη και η επιλογή που να υποδηλώνει την αδιαφορία σου για το θέμα.
- Ακριβώς!
- Κάτι που να λέει στον συντάκτη ότι θα μπορούσε να έχει διαλέξει μια πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση.
- Σωστά!
- Άσχετα αν το γεγονός ότι απαντάς δείχνει ένα πρωτογεννές ενδιαφέρον, εσύ θέλεις να δηλώνεις το "μη ενδιαφέρον" σου.
- Γιατρέ σκίζεις! Συνέχισε..
- Να συνεχίσω;...χμμμ...ναι ... Λοιπόν ακού:
Δε με νοιάζει ή Στ' αρχ... μου ή Να πάς να γαμ... ή κάτι τέτοιο.
- Γιατρέ είσαι ο ήρωάς μου. Με "έφτιαξες" πάλι. Φεύγω να προλάβω..
- Τι να προλάβεις;
- Κάθε μέρα στις 6 το απόγευμα ανεβάζουν τη νέα δημοσκόπηση. Θέλω να είμαι ο πρώτος που θα απαντήσει. Θα τους δείξω εγώ!...
- ...

Πείτε μου γιατρέ..

Κάθε φορά λοιπόν που ακούω αυτή τη φράση, μια κρυφή περηφάνεια με κυριεύει. Γίνομαι εγώ ξαφνικά ο απόλυτος άρχοντας που θα συμβουλεύσει, θα κατευθύνει, θα εκμεταλλευτεί. Γίνομαι ελπίδα και στήριγμα ή απελπισία και γκρεμός.
Μεγάλη ευθύνη, αλλά και μεγάλη ευχαρίστηση.

Πείτε μου λοιπόν γιατρέ...

- Θα ζήσω;
- Α... αυτό φοβάμαι πως δεν μπορώ να σας το υποσχεθώ..

- Θα.. θα πεθάνω;
- Μα αγαπητή μου, όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα. Ποιός ο λόγος να με ρωτάτε για κάτι τόσο βέβαιο;
- Ναι, δε λέω.. Άλλο όμως πράγμα είναι να πεθάνεις "μια μέρα" κι άλλο αύριο!
- Ε, μη μου ενθουσιάζεστε κιόλας. Όλα στον καιρό τους...Όλα στον καιρό τους...

- Νομίζω πως δεν υπάρχει πια λόγος να ζω..
- Τι να πω.. Όπως νομίζετε..
- Όπως νομίζω; Μα εσείς είστε ο γιατρός.
- Ναι, βέβαια. Είμαι ο γιατρός αλλά δεν είμαι κι ο Θεός. Αν εσείς αρνείστε να ζήσετε, εγώ περισσεύω...

Και αυτή η κουβέντα συνεχίζεται επ' άπειρον.. Με άλλα πρόσωπα, σε άλλα μέρη, σε διαφορετικές ώρες της ημέρας ή νύχτας... Παντού η ίδια αγωνιώδης ερώτηση και η ίδια μονότονη εισαγωγή: " Πείτε μου γιατρέ..."