Άστο γι αύριο

- Γιατρέ καλησπέρα.
- Ε..καλά...δε νύχτωσε κιόλας.
- Μετά τις 12 το μεσημέρι λέμε καλησπέρα.
- Ναι..σωστά...ό,τι να' ναι,.. ..ό,τι πεις, ήθελα να πω..
- Λοιπόν να αρχίσω;
- Ακόμα δεν άρχισες δηλαδή;
- Μπα...έχω να σου πω πάρα πολλά σήμερα. Ελπίζω μόνο να με φτάσει ο χρόνος.
- Ναι..κι εγώ το ελπίζω. Γιατί πάντα ξεκινάς φουριόζος και σε 2 λεπτά εσύ κοιτάς το πάτωμα κι εγώ το ταβάνι μπας και βρούμε τίποτα ενδιαφέρον να σχολιάσουμε.
- Κι όμως...στο ορκίζομαι γιατρέ. Κάθε φορά που σκέφτομαι, περνάνε τόσα πολλά από το μυαλό μου και όλο λέω πως θα στα πώ...κι όλο ξεχνιέμαι τελικά...
- Τώρα; Σήμερα; Τα "πάρα πολλά" που λέγαμε;
- Χμμμμ..
- ...
- Να..ήθελα να πω..
- ...
- Από που να ξεκινήσω;...
- ...
- Γαμώτο..Άστο γι αύριο γιατρέ..Πάλι χάθηκε...
- Αύριο λοιπόν...