Παρασκευή, Φεβρουαρίου 01, 2008

Όριο

- Ακόμα εδώ;
- Ναι, άργησα να φύγω απόψε.
- Δεν υπάρχει πια το "απόψε", γιατρέ. Μήπως θα πρέπει να βρεις μια καλύτερη δικαιολογία;
- Σε περίμενα. Και δεν είχα άδικο..
- Έσκυψα το κεφάλι μου και το συγκράτησα ανάμεσα στα δυό μου χέρια. Αναρωτήθηκα γιατί τα μικρά τετράγωνα πλακάκια στο πάτωμα στριφογυρνούσαν και δεν έμεναν σταθερά όπως θα όφειλαν. Ο λαιμός μου και τα μάτια μου είχαν πονέσει από τον καπνό, αλλά οι πνεύμονές μου ακόμα δεν είχαν συγκινηθεί. Ίσως μια άλλη φορά, σκέφτηκα, και είδα τη φλέβα μου να στάζει διάφανη σαν το φαρμάκι στο ψηλό ποτήρι με τα παγάκια.
Ένα στοργικό χέρι μου χάιδεψε τα μαλλιά και με ρώτησε αν ήμουν καλά.
Ήμουν. Γιατί δεν μπορούσα να περιγράψω πόσο καλό σου κάνει η παρέα σε τόσο περίεργες στιγμές.
Γύρισα τα μάτια μου ένα γύρω και κατάλαβα. Είχαν όλα επιστρέψει κι απόψε. Ένα απόψε για να το θυμούνται όλοι οι άλλοι, εκτός από εμένα που το προκάλεσα.
Άδειασα το ποτήρι μου και μαζί την ψυχή μου. Είναι επικίνδυνο να την κουβαλάω μαζί μου κάτι τέτοιες ώρες, σκέφτηκα.
Όπως επικίνδυνο ήταν και να συνεχίσει αυτή η νύχτα να υπάρχει.
Την έσβησα όμως.
Δεν έχει κάτι άλλο εδώ για μένα. Άκου τώρα την παλιά μουσική που βγαίνει από το οργανάκι και μπορεί να σε οδηγήσει να πεις κι εσύ κάποτε τη δική σου ιστορία.
Να εύχεσαι μόνο να υπάρχει κάποιος για να την ακούσει...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the Teclado e Mouse, I hope you enjoy. The address is http://mouse-e-teclado.blogspot.com. A hug.