Κι εσύ, όπως κι εγώ

- Θρύψαλλα και σκουπίδια τώρα...
- Πως πέρασες;
- Περίεργα. Όλα όσα αγαπούσα ήταν εκεί, εκτός απ' την αγάπη την ίδια..
- Ξενύχτησες πάλι.
- Μη σε νοιάζει για μένα, γιατρέ. Τόσο μπορώ, τόσο κάνω.
- Για να μπορείς και να κάνεις όμως, θέλει και λίγο μυαλό.
- Αυτό πάει..Ζήτα μου τώρα κάτι άλλο.
- Σου ζητάω να ξεκουραστείς. Να ηρεμήσεις. Να ξαναγίνεις άνθρωπος.
- Για να γίνω και πιο εύκολος ε; Μπα... Μου ζητάς να ξεχάσω. Μου ζητάς να πεθάνω δηλαδή.
- Ας είναι. Καλό ξημέρωμα λοιπόν.
- Καπνός θα γίνω, χώμα και νερό.