Παρασκευή, Νοεμβρίου 30, 2007

Φεγγάρι (Ανάμνηση)

- Καλησπέρα γιατρέ.
- Καλησπέρα. Είπες περασμένα μεσάνυχτα, αλλά δεν είπες ποιά μεσάνυχτα.
- Αν ερχόμουν χθες, θα ήταν ξημερώματα οπότε το άφησα. Όταν έξω είναι σκοτάδι, νομίζω πως μιλάω καλύτερα. Νομίζω πως έχει περισσότερη ησυχία και τα λόγια μου δεν πέφτουν στο κενό.
- Τώρα, έξω είναι σκοτάδι.
- Και ήρθε η ώρα να λογαριαστώ με τα φαντάσματά μου.
- Ξεκίνα και θα σε προσέχω εγώ.
- Είμαι πολύ κουρασμένος απόψε. Γι αυτό είπα να σου πω μια ιστορία. Ένα γράμμα με το οποίο κάποτε ξεκίνησε μια μέρα..
.
"Θα σου πω μια ιστορία για το φεγγάρι που σου αρέσει.
Δεν είναι ακριβώς ιστορία, πιο πολύ μια εικόνα που είδα σήμερα γύρω στις 4.00 το πρωί.

Πριν πέσω να κοιμηθώ, άνοιξα το παράθυρο για να κοιτάξω τη θάλασσα που τόσο πολύ σου αρέσει κι αυτή.
Μέσα στη νύχτα, δεν μπορώ να πω ότι την είδα.
Κοίταζα απλώς προς τη μεριά της, με τα φώτα της πόλης να φαίνονται καθαρά.
Η ατμόσφαιρα ήταν κρυστάλλινη από το βοριαδάκι κι ο αέρας παγωμένος.
Έτσι όπως με χτύπησε στο πρόσωπο ήταν πολύ ανακουφιστικός.

Έκανα να πάρω μια δυο βαθειές ανάσες.
Σήκωσα το κεφάλι μου και τότε το είδα.
Ένα ολόφωτο ασημένιο φεγγάρι που σιγά σιγά γέμιζε.

Και ήταν μόνο του, ταξιδιάρικο ανάμεσα στα γκρίζα σύννεφα.
Τα γκρίζα σύννεφα που σχημάτιζαν μια τρύπα, ένα ξέφωτο σκέφτηκα....
Ένα ξέφωτο, που λές και για εκδίκηση, το φεγγάρι είχε γεμίσει με την παρουσία του.
Είχε εκμεταλλευτεί το μοναδικό κομμάτι καθαρού ουρανού κι έκανε την βόλτα του.

Όμως τα σύννεφα τα γκρίζα, ήταν περισσότερα και δεν άργησαν να θυμώσουν με την αλαζονεία του ανόητου φεγγαριού.
Σιγά σιγά το πλησίασαν και άρχισαν να το σκεπάζουν.
Αυτό αντιστάθηκε, ξαναβγήκε για λίγο αλλά στο τέλος υπέκυψε.

Στο τέλος φαινόταν μόνο μια υποψία λάμψης πίσω από το πέπλο που απλώθηκε μπροστά του. Ήταν πάντα εκεί, αλλά ήταν κρυμμένο, θλιμμένο, μα ποτέ νικημένο.
Η μοίρα του πάντα ίδια.
Να λάμπει ακόμα κι όταν δεν φαίνεται.
Να περιμένει την επόμενη καθαρή νύχτα για να φανεί. Και μόνο για όσους το κοιτάζουν.

Έτσι και το δικό σου το φεγγάρι.
Όσο είναι στο ξέφωτο μπορείς να το χαζεύεις, να του μιλάς και να ορκίζεσαι στο φως του. Μέχρι να το ξανασκεπάσουν τα γκρίζα σύννεφα μιας ανούσιας ζωής..."

- Ξεκίνησε η μέρα. Καλημέρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: