Βουτιά

- "Δεν είναι που αργείς να 'ρθείς πάλι. Το ξέρω μ' αγαπάς και είναι αρκετό. Δεν είναι που η καρδιά φοβάται.. τρέμει.. έμαθε με σένα έτσι να χτυπά. Είναι το δάκρυ που δεν περιμένει και μέχρι να φανείς αργοκυλά..."
- Χμμμ...
- Δε λες τίποτα γιατρέ;
- Δεν έχω κάτι να πώ. Μένω κατάπληκτος από το σχήμα που παίρνουν τα λόγια κι οι εικόνες με το πέρασμα του χρόνου. Αν μόνο τους δίναμε σημασία τη στιγμή που τα λέμε, αντί να τα θυμόμαστε με τύψεις και ανημπόρια..
- Τότε;
- Τότε η ζωή θα είχε μόνο ένα νόημα. Το πραγματικό.
Τι σε κάνει τώρα να βουτάς έτσι στα βαθιά; Δεν έχεις τη δύναμη που πρέπει και θα χαθείς.
- Είναι δικός μου όμως ο θησαυρός στο βυθό. Καλύτερα να χαθώ προσπαθώντας να τον βρώ, παρά να προστατέψω την ανυπαρξία μου. Δε νομίζεις;
- Δεν έχω σωσίβιο για σένα. Κοίτα η καρδιά σου να είναι καθαρή. Κοίτα να αξίζεις το τέλος που διαλέγεις.