Δεν έχω άλλο

- Να το πω;
- Ποιό; το συγνώμη;
- Ξέρω γω; Φαντάσματα έχουμε γίνει.
- Δε βαριέσαι. Διάβαζα κάτι καλό και είχα ξεχαστεί. Ξημερώνει Κυριακή ε;
- Ξημερώνει γιατρέ;
- Δεν σου άνοιξα την πόρτα; Γιατί γκρινιάζεις τώρα;... Τζιν έπινες κι απόψε;
- Ναι..νομίζω πως όλη μου η ζωή έχει αυτή την γλυκόπικρη γεύση. Φαρμάκι και φάρμακο.
- Δε σε πειράζει τόση θύμηση πια; Γιατί την προκαλείς με τόσο θράσος; Θα τσακιστείς στο τέλος και δε θα μείνει τίποτα όρθιο μέσα σου.
- Απόψε δεν είχε η νύχτα τη μυρωδιά της. Σα να κρύφτηκε για να ξεκουραστεί μου φάνηκε. Πόσο αντέχει ο άνθρωπος χωρίς φαγητό γιατρέ;
- Ξέρω γω; Βδομάδες;
- Χωρίς νερό;
- Μέρες;
- Χωρίς αέρα;
- Ούτε λεπτό.
- Έτσι ήταν σου λέω. Δεν είχε αέρα να ανασάνω. Δεν είχε τίποτα.
- Είχε. Αυτό το κάψιμο στο στομάχι, τον καπνό στα ρουθούνια και το θόρυβο στ' αυτιά. Κι αυτή την κούραση που σε παλεύει ασταμάτητα.
- Δεν έχω άλλο γιατρέ. Τέλος γι απόψε.
- Γι απόψε δεν έχεις. Είναι αλήθεια. Θα ανοίξω όμως τώρα το παράθυρο, για να χαζέψουμε μαζί την ανατολή.
- Κι άλλη καλημέρα;
- Καλημέρα λοιπόν.