Χίλια κομμάτια

- Για πες μου;
- Αρχή εβδομάδας. Τηλέφωνο ξαφνικό. Γνωστοί παλιοί που έγιναν φίλοι, ζήτησαν να με δούν. Θα είναι πολλοί κι εγώ μόνος μου δε θα βολεύομαι. Το σημειώνω σε μια άκρη του μυαλού μου.
Έφτασε η μέρα ή μάλλον η νύχτα να πώ καλύτερα.
- Δουλειές;
- Τελειώσανε αργά. Σακίδιο βαρύ και βήμα αργό. Δεν ξέρω που πάω.
- Καιρός;
- Χειμώνας, αλλά γλυκός. Κοιτάω ψηλά. Μια αναιδής πανσέληνος φλερτάρει με τα σύννεφα.
- Κίνηση;
- Πολλή. Ο μεγάλος δρόμος δίπλα στο ποτάμι είναι γεμάτος. Το παίρνω απόφαση. Όπως ανηφορίζω, κάνω αριστερά για το προάστιο της διασκέδασης.
- Εύκολα;
- Πολύ. Η παλιά μου γειτονιά ζωντανεύει.
- Μέρος;
- Μαγαζί καινούριο. Πολύς κόσμος. Κάπνα. Φασαρία. Μέτριο φαγητό. Ορχήστρα. Θεούλη μου, αν ξανακούσω έστω και μια φορά ακόμα ένα από αυτά τα "διασκεδαστικά" σουξέ-κλισέ, θα ξεράσω.
- Ατμόσφαιρα;
- Φιλική. Κόσμος από τα παλιά. "Που είσαι τώρα;", "Είσαι καλά;". Τα γνωστά. Πολλοί ρωτάνε, λίγοι καταλαβαίνουν. Το εκτιμώ. Χαλαρώνω. Νύχτα είναι, θα περάσει.
- Μετά;
- Αλλού. Άσχημα. Εκεί κι αν είχε φασαρία. Η μουσική έγινε εχθρός μου ξαφνικά. Το ίδιο κι οι πληρωμένοι φιγουρατζήδες που σουλατσάρουν στην πίστα και λικνίζονται σε ρυθμούς που δεν είναι δικοί τους, αλλά ξένοι.
- Τι βλέπεις;
- Τα παντα και τίποτα. Βλέπω αλλά δεν συγκρατώ. Αδειάζω αμέσως. Δεν χωράω τίποτα άλλο πια. Λυπηθείτε με κάποιος.
- Φευγιό;
- Ξημέρωνε. Κρύο πολύ. Αγγαρεία. Ταξίδι στα βόρεια. Εθνική οδός. Μωβ γράμματα που τραβάνε την προσοχή μου, αλλά δεν αξίζουν τη μνήμη μου. Στρίβω σωστά την τελευταία στιγμή. "Καληνύχτα" - "Καληνύχτα". Υγρασία στο δρόμο και το κρύο χειρότερο. Η πανσέληνος έχει κρυφτεί. Βαρέθηκε κι αυτή να περιμένει.
- Και τώρα;
- Τώρα έξω τα πουλιά άρχισαν να κελαηδάνε, αλλά εγώ θέλω να κοιμηθώ μια φορά ήρεμος και να ξυπνήσω στην αγκαλιά της. Απόψε ήταν παντού γύρω μου.
- Στο εύχομαι. Καλή ξεκούραση.