Όνειρα (ΙΙΙ) - Άδεια οθόνη

Περπατάω μόνος στο σκοτάδι. Ανοίγω την πόρτα. Κόσμος πολύς, φώτα, καπνός και φασαρία. Μουσικές και φωνές. Όλοι χαίρονται για κάποιον λόγο που δεν μου φαίνεται και τόσο σπουδαίος. Κάθομαι λίγο. Έχω τη μεγαλύτερη παρέα της πόλης κι όμως είμαι μόνος μου. Χρειάστηκε να κλείσω την πόρτα φεύγοντας γιατί ήμουν ο τελευταίος..
.
Η νύχτα είχε προχωρήσει και το κρύο ήταν πιο τσουχτερό. Σε είδα στο απέναντι πεζοδρόμιο να με κοιτάζεις νοερά. Ένοιωσα πάνω μου τα μάτια σου. Ήταν άψυχα σαν την άδεια οθόνη που από χρόνια λες ότι σε στοιχειώνει. Κάθεσαι εκεί και αναρρωτιέσαι αν αξίζει να διασχίσεις το δρόμο. Τι κρίμα να μην υπάρχει κάποιος να σε βοηθήσει ή να σου πει τι να περιμένεις. Αυτό, είναι κάτι που θα μάθεις, μόνο αν τολμήσεις να το κάνεις.