Δευτέρα, Νοεμβρίου 26, 2007

Τρεις νύχτες: Μια απώλεια, μια ελπίδα, μια ζωή.


Μια απώλεια
- Σταμάτα να σκέφτεσαι κι άρχισε να μιλάς.
- Και τι να πω γιατρέ; Χάνομαι νομίζω. Τόσο απλά και ήσυχα. Είναι πολύ ήρεμο αυτό το τέλος για τη φουρτούνα που με έφερε μέχρι εδώ.
- Κατά βάθος το ήξερες όμως;
- Από την πρώτη στιγμή νομίζω. Από τη στιγμή που ξαναμύρισα την ύπαρξή της δίπλα μου. Σαν χαμένο παιδί που έψαχνε το δρόμο του. Βρήκα τον προορισμό μου και μετά τον αποχαιρέτησα.
- Πως έγινε;
- Απλά. Ήσυχα. Ήρεμα. Ζούσα μόνος σε ένα σπίτι άδειο. Δεν είχε μέσα του ζωή, ούτε εικόνες, ούτε αναμνήσεις. Βουβαμάρα. Κρατούσα τα πράγματα σε μια τάξη για να έχει νόημα αυτό το κενό γύρω μου.
Δεν ήταν ξαφνικό, αλλά ήρθε και τα πήρε όλα αυτά μαζί της.
Τώρα κάθε γωνιά του έχει κάτι να μου θυμίζει. Αρώματα, βλέμματα, φωνές, δάκρυα...πολλά δάκρυα. Πολλή θλίψη και άπειρη αγάπη.

Μια ελπίδα
- Και τώρα;
- Τώρα φοβάμαι να γυρίσω πίσω. Δεν ήμουν όσο γενναίος έπρεπε. Τώρα η απώλεια, με οδηγεί στην ελπίδα.
- Τι ελπίζεις;
- Να ανοίξω τα μάτια μου και να έχω βγεί απ' το κακό όνειρο. Και η ανάσα της δίπλα μου να μου κρατάει το ρυθμό στα τραγούδια.

Μια ζωή
- Νομίζω φίλε μου πως αν συνεχίσεις έτσι, στο τέλος θα πεθάνεις.
- Όλοι μας δεν θα πεθάνουμε κάποια στιγμή, γιατρέ;
- Αντί να κάνεις πλάκα, κοίτα λιγάκι τη φάτσα σου στον καθρέφτη.
- Την κοίταξα. Το ξημέρωμα. Και τρόμαξα. Γι αυτό ήρθα απόψε.
- Δεν είναι το πρόσωπο ενός ανθρώπου ευτυχισμένου που αγαπάει αυτό. Είναι το πρόσωπο ενός ανθρώπου δυστυχισμένου που υποφέρει.
- Ή απλώς ενός ανθρώπου που έχει να κοιμηθεί τρεις μέρες.
- Και που ακόμα αντέχει;
- Όχι.. όχι πια.. τελείωσα..
- Πήγαινε να ησυχάσεις.
- Μια κουβέντα μόνο. Μια κουβέντα να σου πω πριν φύγω.
- Σε ακούω.
- Είναι κάτι νύχτες, της είπα, που έχουν σημαδέψει τη ζωή μου. Τις θυμάμαι λεπτό προς λεπτό. Και θα τις θυμάμαι για πάντα. Νομίζω πως χθες προστέθηκε άλλη μία.
- Λεπτό προς λεπτό.. Όπως θα έπρεπε να τα ζεις όλα αυτά για να τα αντέξεις.
- Λεπτό προς λεπτό, και θα έχει περάσει μια ζωή ολόκληρη.
- Πήγαινε τώρα. Ξάπλωσε στο ποτισμένο από τα δάκρυά της μαξιλάρι. Ανάσανε τη μυρωδιά της στις πετσέτες και τα σεντόνια. Κοίτα τα σημάδια που άφησε φεύγοντας. Ρούφηξέ την τη ζωή σου.
- Λεπτό προς λεπτό, λοιπόν. Καληνύχτα γιατρέ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: