Όλες οι νύχτες

- Ξενυχτάς;
- Ξημερώνω.
- Τι βλέπεις;
- Δυο μάτια αγαπημένα, γεμάτα δάκρυα.
- Τι αισθάνεσαι;
- Την αγκαλιά της. Είμαι κρυμένος εκεί μέσα. Την σφίγγω να της πω πως χάνομαι. Με σφίγγει να μου πει κουράγιο.
- Τι ακούς;
- Την καρδιά της να χτυπάει στο στήθος της. Επιτέλους, ένας ήχος για να καλύψει την τρέλλα μου. Αφήνομαι. Είναι το αρχέγονο ρολόι της αγάπης και της συμπόνοιας αυτό.
- Τι μυρίζεις;
- Τη ζωή μου όλη, χαμένη σ' ένα λακάκι του λαιμού της.
- Τι γεύεσαι;
- Φιλάω τα ακροδάχτυλά της. Τα ακουμπάω στις πληγές μου για να δει πως είναι αληθινές.
.
- Κοίτα. Κοίτα ψηλά.
- Ένα φεγγάρι. Πεντακάθαρο. Πάει για ύπνο κι έχει συντροφιά το αστέρι του. Το πρώτο της νύχτας. Το τελευταίο της αυγής.
.
- Τι λες;
- Όλα τ' αστέρια του ουρανού, δεν φτιάχνουν το δικό της βλέμμα.
Κι όλη η αύρα της θάλασσας δεν φτιάχνει το άρωμά της.
Κι όλες οι νύχτες του κόσμου φωνάζουν τ' όνομά της.