Και τώρα;

- Και τώρα γιατρέ;
- Τι τώρα;
- Τι κάνω; Πως συνεχίζω να ζω;
- Μέρα τη μέρα. Βήμα το βήμα. Ανάσα την ανάσα. Δεν γίνεται αλλοιώς.
.
- Πονάω. Πεθαίνω. Βλέπω όνειρα τρομακτικά και αγωνιώδη.
- Μα πάντα τα είχες αυτά. Απλώς είχες και μια ψευδαίσθηση ότι με κάποιον τα μοιραζόσουν.
.
- Την αγαπάω..για πάντα. Αυτή όμως είπε πως δεν είναι ερωτευμένη.
- Δεν αλλάζει η αλήθεια των όσων είπες. Ο χρόνος παίζει το ρόλο του. Ο έρωτας αλλάζει. Η αγάπη ποτέ.
.
- Θα μείνεις εσύ τουλάχιστον; Θα έχω κάποιον να τα λέω;
- Εγώ θα έλεγα να συνεχίσεις να μιλάς. Μη σταματάς μέχρι να ανοίξεις τα μάτια σου και να μην είμαι πια εγώ εδώ αλλά κάποιο άλλο πρόσωπο. Κάποιο που να αγαπάς. Να μην είναι μόνο για κουβέντα. Να σε θέλει γι αυτό που είσαι και που ξέρει ότι μπορείς να γίνεις.
- Αυτή γιατρέ;
- Αυτή λοιπόν.
- Καληνύχτα.
- Καλημέρα να λες.
.
- Καληνύχτα νύχτα μου, καλημέρα ζωή μου. Άπειρο το σημάδι σου. Δε σβήνει ποτέ. Δεν πιάνεται ποτέ και δε χωράει πουθενά. Τραυματίστηκα προσπαθώντας να σε καταλάβω. Σε περιμένω τώρα να με γιατρέψεις.