Τι άλλαξε;

- Γιατρέ, νομίζω πως πρέπει να αλλάξεις κινητό.
- Μα αφού με πήρες στο σταθερό.
- Ακριβώς. Γιατί δεν μπορούσα να θυμηθώ το κινητό σου.
- NOKIA είναι...νομίζω.
- Α...καλά...να σε πάρω αργότερα;
- Όχι αργότερα. Θα σου έχει κοπεί η έμπνευση και μετά θα μου κλαίγεσαι. Για λέγε.
- Τι να πω;
- Γιατί πήρες;
- Α...ναι... πρέπει κάτι να πω τώρα...
Να μωρέ..σκεφτόμουν τις προάλλες... τη νύχτα την περίεργη...
- Μια νύχτα ήταν. Ακόμα τη σκέφτεσαι;
- Ξεχνιέται ποτέ γιατρέ;
- Βρε τη νύχτα λέω...όχι τη γυναίκα. Αυτή σου έχει γίνει δεύτερη ψυχή. Τι δεύτερη δηλαδή... Κλαίει αυτή και δακρύζεις εσύ από αντανακλαστικό.. Έχω αρχίσει να φοβάμαι σου λέω.
- Γιατρέ δεν είναι αστείο. Αισθάνομαι την ανάσα της πάνω από την πόλη. Την κούρασή της από τη δουλειά. Την ανακούφισή της όταν ξαπλώνει. Την αγωνία της όταν την στενοχωρούν. Δεν αντέχεται άλλο.
- Φίλε μου κάπως το λένε αυτό... Αγάπη νομίζω;
- Γιατρέ πονάει πολύ όμως..Δεν υπάρχει κάτι πιο ελαφρύ;
- Αφού εσύ είσαι βαρύ περιστατικό. Πως να σε ελαφρύνω; Δεν βγαίνει η ψυχή με εγχείρηση ξέρεις.
- Καλά θα ήταν.
.
.
- Η νύχτα;
- Η νύχτα γιατρέ... η ξελογιάστρα και η τρελλή.
- Τι άλλο έκανες; Θα πεις;
- Έζησα. Επιβίωσα. Δε φοβήθηκα το ξημέρωμα. Και δεν έτρεξα να ξεφύγω από τον εαυτό μου.
- Ναι...άσε με να λογαριάσω... Τράκαρες για να διαβάσεις ένα μήνυμα, κόντεψες να σκοτώσεις άνθρωπο, ήπιες σαν κροκόδειλος,... την είδες και την κοπάνησες σαν λαγός... Πως το είπες αυτό για το τρέξιμο;
- Τι ήθελα και σε πήρα; Δεν καθόμουν στα αυγά μου...
- Αυγά;..Ωραία ιδέα.. Μήπως να φτιάξω μια ομελλέτα;
- Κερνάς;
- Άντε...σε περιμένω.
.
.
- Γιατρέ μαγειρεύεις υπέροχα.
- Άσε τα ψόφια. Η φιλενάδα μου την έφτιαξε πριν φύγει και μας αφήσει στην παράνοιά μας.
.
.
- Περπατήσαμε. Μεγάλη παρέα. Πλάκα, γέλιο πολύ. Χαζέψαμε μια βιτρίνα με απίστευτες γραβάτες. Κακόγουστες. Ξεχασμένες από άλλη εποχή. Το οινόπνευμα τους έκανε όλους χαρούμενους και οξυδερκείς.
- Όλους...εκτός από σένα φαντάζομαι.
- Είναι κακό να είμαι αλλού;
- Εκεί ήσουν μωρέ. Μην κατηγορείς συνέχεια τον εαυτό σου. Απλώς τα βήματα αυτά, σου είναι τόσο οικεία. Είχες την αμηχανία κάποιου που επιστρέφει σπίτι του μετά από χρόνια. Ανησυχεί τι θα αντικρύσει, ξαφνιάζεται ευχάριστα που όλα φαίνονται τόσο ίδια καθώς πλησιάζει, αλλά στενοχωριέται ταυτόχρονα που τίποτα δεν έχει αλλάξει.
- Η νύχτα είναι το σπίτι μου...
- Όχι η νύχτα. Οι σκέψεις που κάνεις όταν σε αγκαλιάζει. Όλα είναι μέσα στο μυαλό σου.
- Κι η αγκαλιά της μια νύχτα είναι γιατρέ.
Από τις πιο μαγικές κι ονειρεμένες...
Μια νύχτα αξημέρωτη
Νύχτα που εσύ όλα τα ξέρεις...
- Ξύπνα ποιητή.. Περπάτησε λίγο ακόμα και πες μου τι βλέπεις.
- Βλέπω ταξί παρκαρισμένα.
Μισοφωτισμένα μαγαζιά με ταλαιπωρημένους από την κούραση θαμώνες.
.
Βλέπω τα μάτια της να γελάνε αλλά όχι πια για μένα.
.
Βλέπω βρωμιές και κάτουρα στο πλακόστρωτο.
Βλέπω μια κοπελίτσα που την μαλλιοτραβάει ο νταβατζής της και είμαι πολύ κότα για να κάνω το ό,τιδήποτε.
Βλέπω τις κυριλέ γκόμενες να καταβροχθίζουν με περισσή χάρη βρώμικα κεμπάπ.
Ένας σκύλος κοιμάται δίπλα σ' έναν άστεγο κι οι σκουπιδιάρηδες έχουν μόλις πιάσει δουλειά στις λεωφόρους.
.
Βλέπω τα μάτια της δακρυσμένα μόνο για μένα.
.
Βλέπω περιπτεράδες που έχουν μαζέψει τα πρωινά περιοδικά και έχουν απλώσει παράνομες βιντεοταινίες για τους περαστικούς της νύχτας. Χαζεύω εξώφυλλα. Μαύρες θεές αγκαλιασμένες με ζώα και αγοράκια που έχουν στο στόμα τους θεόρατα πέη.
Βλέπω τα αληθινά αγοράκια που κάνουν πιάτσα για τους έκφυλους.
Βλέπω αστυνομία να απειλεί και να προπηλακίζει.
Βλέπω δυό ξεχασμένους γέρους να ψάχνουν για ταξί.
.
Ακούω τα βήματά της στην ανηφόρα.
.
Ακούω κορναρίσματα, βρισιές, παράξενες διαλέκτους και το στομάχι μου να γουργουρίζει.
Βλέπω ένα τσούρμο καλοντυμένους και καλοντυμένες να περιφέρονται και αντιλαμβάνομαι πως είναι η παρέα μου.
Χαμπάρι μη μας πάρουν νύχτα μου.
Καιρός να την κάνω.
.
Δεν έβρισκα την κλειδαριά από το πιώμα, αλλά την άκουσα που ανάσαινε ήρεμα καθώς αποκοιμήθηκε.
.
Βρήκε το δρόμο μόνο του το αυτοκίνητο.
Δεν κατάλαβα ποτέ όμως, γιατί διάλεξε τον κύκλο κάτω από το σπίτι της.
Πόσο ύψος έχουν πέντε όροφοι γιατρέ;
Τόσο κοντά της ξαναβρέθηκα τη νύχτα εκείνη, αλλά πάτησα γκάζι κι εξαφανίστηκα πάλι.
Ο έρωτας αυτής της νύχτας δεν αντέχεται γιατρέ.
- Να 'ξερες τώρα πόσα μου θύμισες.
- Ας μην πούμε καλημέρα αυτή τη φορά. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα το αντέξω πάλι.
- Μια τελευταία ερώτηση έχω μόνο. Τι κάνει τώρα;
- Κλαίει στο μαξιλάρι της και με ξεχνάει. Κάθε λεπτό που περνάει, ακόμα περισσότερο.
- Το νούμερο μου το έχεις. Ξέρεις ότι όλη νύχτα θα είμαι εδώ.
- Καληνύχτα γιατρέ.