Μη μιλάς. Κάνε μόνο.

- Γιατρέ, γειά σου.
- Χμμμμ...γρήγορα ξανάρθες. Να υποθέσω πως συνέβη κάτι σημαντικό;
- Μάλλον. Δεν ξέρω πια. Στην κατάσταση που βρίσκομαι δε νομίζω ότι έχω και πλήρη διαύγεια να κρίνω τι είναι πια σημαντικό και τι όχι. Πάντως αυτό που συνέβη, εμένα με τάραξε.
- Ακούω.
- Πέρασε το μεσημέρι. Πέρασε το απόγευμα και η νύχτα. Πέρασε σχεδόν όλη η επόμενη μέρα όταν ήρθε το μήνυμά της που με ρωτούσε αν ζούσα.
- Λοιπόν; Ζούσες;
- Ναι..αν το λες αυτό ζωή, υποθέτω πως ζούσα.
- Και;
- Και τελικά την πέτυχα στο τσατ. Ξέρεις...στο ιντερνετ.
- Ναι..κάτι έχω ακούσει.
- Και πιάσαμε κουβέντα. Και μου "μίλησε"..μετά από πολύ καιρό, αξιώθηκε να μου μιλήσει.
- Τι είπατε;
- Διάφορα. Αλλά η κουβέντα ήρθε και στα δικά μας.. Και φυσικά εκεί με τσάκισε.
- Υπερβολές.
- Ναι..για σένα που είσαι απ' έξω, ίσως να ακούγονται υπερβολικά όλα αυτά. Για μένα όμως..το ένα χαστούκι πάνω στο άλλο έτρωγα..
- Δηλαδή;
- Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι πονάω πολύ...
- Κι αυτή αντί να σε παρηγορήσει, σε τσάκισε;
- Μου είπε πως δυό ώρες άρκεσαν για να ξεχάσει τεσσεράμιση χρόνια..
- Όπως κι εσύ κάποτε είπες ότι ένας μήνας σε έκανε να ξεχάσεις 13 χρόνια..ή μήπως να πω 17 πια;
- Μα τι σύγκριση υπάρχει; Εγώ δεν ήμουν μόνος μου. Η θέση μου ήταν δύσκολη.
- Και τώρα είναι ακόμα δυσκολότερη. Είδες πως τα φέρνει ο καιρός τελικά;
- Το ίδιο νόμισμα;
- Το ίδιο και χειρότερο.
- Μου είπε να μην της λεω πως την αγαπάω. Να μην της λέω τίποτα από όσα αισθάνομαι γι αυτήν.
- Και; τι σε πείραξε;
- Τι θα πει τι με πείραξε;
- Μα ό,τι και να σου πει αυτή, εσύ δεν τα αισθάνεσαι;
Δεν είναι η αγάπη σου;
Δεν είναι η ψυχή σου;
Με τα δικά της μάτια μέσα στα μάτια σου δεν κοιμάσαι και ξυπνάς;
Με τα δάκρυά της δεν βασανίζεσαι;
Τι σημαίνει ότι δε θέλει να της τα λες;
Και; Αλλάζει κάτι; Θα σταματήσει μήπως να είναι αυτό που είναι για σένα;
- Όχι, αλλά μου κόβει τη μιλιά.
- Μη μιλάς λοιπόν. Κάνε μόνο. Αν σ' αγαπάει θα καταλάβει. Θα σε στηρίξει. Αυτό δεν είναι και το ζητούμενο;
- Εσύ καλά τα λες. Εγώ όμως που έχω να κοιμηθώ τόσες μέρες; Το ξέρεις ότι όταν κλείνω τα μάτια μου, μέσα στα αυτιά μου χτυπάει τόσο δυνατά η καρδιά μου που πάει να σπάσει;
- Άστην να σπάσει λοιπόν..Και μείνε εκεί να τη θαυμάζεις. Και νοιώσε τον πόνο και την εξάντληση να πλημμυρίζει το κορμί σου γιατί έτσι μόνο θα λυτρωθείς. Το βασανιστήριο που σου επιβάλλει ο εαυτός σου είναι χειρότερο από όλα τα άλλα. Αν επιζήσεις από αυτό, μπορείς να αντέξεις τα πάντα.
- Και μετά;
- Μετά θα ζήσεις. Θα ζήσεις, και θα περιμένεις.
- Τι να περιμένω;
- Τη μια και μοναδική στιγμή που θα ξανασυναντηθείτε. Και θα σμίξουν τα βλέμματά σας. Κι ενώ εσύ θα την κοιτάζεις στα μάτια, αυτή θα σκύψει το κεφάλι και θα απομακρυνθεί βιαστικά.