Κούραση

- Δεν είσαι καλά πάλι, ε; Τι συμβαίνει;
- Δεν ξέρω πια, γιατρέ. Είναι τόσο μεγάλη αυτή η κούραση που δεν την αντέχω.
- Γιατί λοιπόν κι εσύ δεν ξεκουράζεσαι λίγο;
- Εννοείς γιατί δεν τα παρατάω;
- Όχι. Εννοώ απλώς να καταλάβεις ότι στην κατάσταση που είσαι, όσο κι αν προσπαθείς, δεν μπορεί να γίνει τίποτα περισσότερο. Θέλει πολύ μεγάλη δύναμη ο αγώνας που έχεις αναλάβει, κι εσύ απλώς δεν την έχεις αυτή τη στιγμή.
- Ναι, αλλά δεν έχω χρόνο. Ποτέ δεν είχα. Απλώς τώρα το καταλαβαίνω.
- Χρόνο έχεις. Τον χρησιμοποιείς όμως λάθος. Κάνε ένα βήμα πίσω να ανασάνεις λίγο. Δεν ωφελεί σε τίποτα να διαβείς αυτό το κατώφλι του πόνου που με τόση λαχτάρα κυνηγάς. Ποιός σου εγγυάται ότι από την άλλη μεριά θα είναι καλύτερα;
- Κι όλα όσα ονειρεύτηκα; Δεν υπάρχουν λες;
- Υπάρχουν μέσα στην καρδιά σου. Είναι μοναδικά και πολύτιμα και κανείς δεν μπορεί να στα στερήσει πια. Σκέψου όμως, πως αν το όνειρό σου δεν είναι έτοιμο να γίνει πραγματικότητα, τότε με το να το εκθέτεις σε αυτή τη δυστυχία, θα το καταστρέψεις σίγουρα. Εσύ ο ίδιος που το έπλασες.
- Και τι να πω; Τι να κάνω; Όλα μοιάζουν μάταια πια.
- Τίποτα δεν είναι μάταιο, αν εσύ δεν το αισθάνεσαι έτσι.
- Και τώρα;
- Τώρα, το μόνο που μένει είναι να προστατέψεις αυτό το όνειρο. Με νύχια και με δόντια. Επειδή όμως φωλιάζει μέσα στην κουρασμένη σου καρδιά, δώστης τώρα μια ευκαιρία να ανασάνει. Θέλει μια εξίσου μεγάλη καρδιά για να σε καταλάβει.
- Ας είναι. Που να πω την καληνύχτα μου πια;
- Πες την. Κι όποιος έχει αφτιά, ας την ακούσει...