Πάει καιρός

- Γιατρέ; Συγγνώμη για την ακατάλληλη ώρα, αλλά δεν είχα ύπνο.
- Δε βαριέσαι..μήπως εγώ είχα;
- Να σου πω τι έγινε;
- Φαντάζομαι πως θα μου πεις έτσι κι αλλοιώς.
- Είδα φίλους παλιούς μετά από χρόνια. Κανονική επιστροφή στο παρελθόν. Αν η γειτονιά δεν είχε αλλάξει τόσο πολύ και δεν είχε γεμίσει τσιμέντο, θα λεγα ότι δεν πέρασε ούτε μια μέρα από τότε.
- Τα είπατε;
- Μπα...που να προλάβεις να τα πεις όλα;
- Και;
- Να...τελικά θέλει κότσια να προσπαθείς να βρεις κομμάτια του χαμένου σου εαυτού. Γιατί αυτό ήταν όλη αυτή η βραδιά. Εγώ δεν είχα όρεξη για πολλές ψυχολογικές κουβέντες, αλλά οι άλλοι δε με αφήσανε σε χλωρό κλαρί.
- Στενοχωρήθηκες;
- Όχι. Απλώς άφησα την κουβέντα να με οδηγήσει. Δεν σκεφτόμουν πολλά κι έτσι γλύτωσα από τη συντριβή.
- Πω πω..Αυτό ακούστηκε πολύ σοβαρό.
- Δεν ξέρω..Ευτυχώς πάντως ανακάλυψα ότι ο χρόνος δεν τα έχει νικήσει όλα. Κάποια πράγματα θα στέκονται πάντα όρθια. Με ένα ποτηράκι τσίπουρο, μια χούφτα φυστίκια και παλιά μουσική για υπόκρουση, η ζωή δεν μοιάζει τόσο ανούσια τελικά.
- Ξέχασες και την καλή παρέα.
- Δεν την ξέχασα.
- Καλά περάσατε;
- Θα δείξει. Αφήσαμε και μια υπόσχεση. Θα δείξει.
- Μην ανησυχείς ακόμα. Χειρίσου το όπως την κουβέντα. Άστο να σε οδηγήσει μόνο του.
- Ναι..κούραση πολλή τώρα....
- Καληνύχτα λοιπόν.
- Καληνύχτα γιατρέ.